Resimlerin büyüsü ve hayaller

Zaman zaman uzak ve ıssız bi yerde doğanın içinde ama medeniyetten de çok uzak da olmayan bir yerlerde yaşadığımı hayal ediyorum, ediyoruz. Aslında bu hayal şehirlerden, can sıkıcı politikalardan, herşeyin yapaylaşmasından ve doğaya dair her izin yok olmasını seyretmekten kaçmak arzusundan geliyor. Aynı zamanda farkındayım ki, bu hayalin görselliği kısmen internette, bloglarda, yemek programlarında, belgesellerde vs. gördüğüm resimlerden, videolardan kaynaklanıyor.

"Harmonic Release" (imagineye)

(Mesela muhtemelen Amerika kıtasında bir yerlerdeki bu göl belki ırmak kenarında olmak isterdim ve kuş seslerini dinlemek. Ama bu videoya esas güzellik katan hang drum'ın sesi ve adamın müziği)

Yeryüzünde olduğuna inanmak istediğimiz güzel yerler, sonsuz ufuk, gökyüzü, kuş sesleri, orman nehir ne varsa...kaçış hayallerimizi resmetmeye başlıyor.

(Aynı şekilde komşu blogdan takip edenler bilir, http://awelltraveledwoman.com/ şu sayfada da insanı büyüleyen fotoğraflar var, hayallerimizi süslemeyecek gibi değil :) )

Evet işte, bunun bilincindeyim, görsel hatta sanal bir çağda yaşıyoruz. Etkilienmiyoruz dersek yalan olur. Belki de gerçekten içinde olduğumuzda o kadar etkilenmeyeceğimiz fotoğraf karelerinin doğru, güçlü ve büyülü kadrajları. Önlerinde saygıyla duruyorum, bakmayı seviyorum, doyamıyorum; ama belki de hepimizi kandırıyorlar biraz.

O yüzden gerçekliğine en çok güvendiğim küçüklüğümden beni çağıran hisler. Başka yerlerde karşıma çıkan yasemin kokusunun, yol kenarı sarı çayırların, cırcır böceği seslerinin, fıstık çamlarının yeniden harekete geçirdiği çocukluk duyuları. Çocukluk duyuları çünkü artık onlar oldukları yerde değiller. Bense yeni yerlerde onların arayışına giriştim. Beyhude bir çaba mı bilmiyorum. Bir sanallığın peşinden koşmaktan daha beyhude olmadığı kesin ve yer yer karşıma da çıkmıyor değil. Datçada gezdiğimiz ıssız büklerde mesela bu yaz, gördüğüm tulumba. Kazara geçmişten kalmış gibi orada yine geçmişin zeytin ağaçlarının ve sarı otlarının kokusu ile çevrelenmiş. Beni Çeşmealtındaki küçük evde gibi hissettirdi :) Bir yandan daha önce gördüğüm hiç bi yere benzemeyen garip kumsal, dalgalar ve rüzgar bana nedense Sorolla  (çok tanınan bir ressam değil ama ben çok severim) resimlerini hatırlattı ve onlar da hayalleri süslemeye devam edecekler...

(Ben fotoğraflarını çekemedim gördüğüm yerlerin maalesef aktarmıyorum. Ama o yüzden giderek daha da güzel yerler olarak yer edecek hafızamda. Sadece eşimin deniz kenarlarından topladığı küçük ağaç parçaları koleksiyonuna girmiş olan aşınmış ağaç kabuğu ve dal parçaları oradan bir hatıra olarak evimizde)

Ama gerçekte hangisinde yaşamak isterdim, istiyormuyum hala kesin bir cevap veremiyorum...sanki hiçbirinde evimde gibi hissedemeyecekmişim gibi...Henüz doğru zaman gelmemiş ve doğru yer karşımıza çıkmamış. Yani aslında gevelemeye gerek yok lafı: şu anda halimden memnunum gitmek istemiyorum, ama etrafımda olup bitenlere üzülüyorum, kızıyorum ve elbette hayal kurmayı seviyorum)

Bir iki Sorolla resmi ile bitiriyim. Yakında fotoğraflarla belgeleyebildiğimiz gezilerimiz; gündelik koşturmacalar ve projeler ile yeniden yazmaya başlıyorum...en kısa zamanda...)


kaynak/source: wikipaintings


kaynak/source: wikipaintings